ผมเพิ่งกลับจากการเดินทางไปเที่ยวญี่ปุ่นมาครับ

การเดินทางครั้งนี้ผมเดินทางท่องเที่ยวตามโปรแกรม

ที่วางแผนไว้ล่วงหน้าหลายเดือน

เดี๋ยวนี้การเดินทางด้วยตัวเองไม่ได้ยากเหมือนเมื่อก่อนครับ

เริ่มต้นก็หาข้อมูลสถานที่ที่อยากไปเที่ยว

โดยค้นหาจากGoogle และเวปไซด์ท่องเที่ยวที่มีมากมาย

จองโรงแรมผ่านเวปจองโรงแรมชื่อดัง

ที่สามารถอ่านรีวิวดูข้อมูลได้อย่างละเอียด

จองตั๋วเครื่องบินก็ผ่านเวปสายการบินหรือเวปจองตั๋ว

ที่สามารถเลือกไฟลท์เลือกสายการบินได้อย่างสะดวกสบาย

วันเดินทางก็เข้าแอ็ปเรียกแท็กซี่มารับถึงประตูบ้าน

ระหว่างทางก็เช็คอินออกตั๋วโดยสารตั้งแต่ยังไม่ถึงสนามบิน

บินไปถึงที่หมายก็เข้าGoogle Mapให้บอกวิธีเดินทาง

ว่าจะต้องเดินไปทางไหน ขึ้นรถไฟ รถโดยสารอย่างไร

ระหว่างท่องเที่ยวอยากจะเที่ยว อยากจะหาอาหารอร่อยๆทาน

ก็เข้าGoogle ไปค้นหาข้อมูลของคนที่เคยเดินทางมาก่อนบอกไว้

พูดกับคนญี่ปุ่นไม่เข้าใจ

ก็ใช้โปรแกรมGoogle Translate

พูดภาษาไทยแปลเป็นญี่ปุ่น

พูดภาษาญี่ปุ่นแปลเป็นภาษาไทย

ท่องเที่ยวถ่ายรูปมากมาย กลัวเมมโมรีเต็ม

ก็อัพโหลดรูปไปเก็บไว้ที่Google Photo

คิดถึงใคร จะโทรหาใคร ระหว่างเดินทาง

ก็ไม่ต้องหาโทรศัพท์ให้ยุ่งยาก

แค่เข้าโปรแกรมไลน์ทั้งพิมพ์ข้อความ ส่งเสี่ยง ส่งรูปได้อย่างสบาย

ผมว่าเรื่องแบบนี้หากย้อนไปเมื่อสิบปีที่แล้ว

ผมว่าเราคงคิดไม่ออกว่ามันจะเป็นไปได้ยังไงว่าม๊ะ

น่าคิดเหมือนกันนะครับ

สำหรับคนที่มีชีวิตที่สะดวกสบายเหมือนสมัยนี้

แล้วต้องย้อนกลับไปใช้ชีวิต

เหมือนเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วที่ยังไม่มี wifi Internet

ไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นเช่นไร

ผมว่านะคนเราไม่มีแล้วมีคงไม่น่ามีปัญหาอะไร

แต่ถ้ามีแล้ววันนึงไม่มีนี่สิ... น่าคิด

แล้วคนที่มีชีวิตอย่างสะดวกสบายในปัจจุบัน

มีค่าใช้จ่ายส่วนตัวเดือนละสามหมื่นห้าหมื่น

แล้วบอกว่าหลังเกษียณจะใช้ชีวิตอย่างประหยัด

มีเงินใช้เดือนละห้าพันเจ็ดพันก็อยู่ได้

คุณว่าจะมีสักกี่คนที่ทำได้แบบนี้จริงๆ

การวางแผนชีวิตหลังเกษียณ

เป็นสิ่งจำเป็นและสำคัญจริงๆครับ

เวลาวางแผนต้องคิดวางแผน

ให้มีเงินที่อย่างน้อยจะสามารถใช้ชีวิตได้เทียบเคียงปัจจุบัน

วางเหลือดีกว่าวางขาด

เพราะถึงเวลาเกษียณแล้วขาดจะกลับมาแก้ไขอะไรไม่ได้นะครับ

อ่าว...พูดถึงเที่ยวอยู่ดีๆ วกกลับมาเรื่องเกษียณได้ยังไงนี่ 555